Niet voor één gat te vangen, het verhaal van bloembollenreiziger Ton Trossèl, kost € 17,50. Het is verkrijgbaar in boekhandels in Haarlem, Heemstede, Hillegom, Lisse, Sassenheim en Noordwijk, en in de winkel van museum De Zwarte Tulp (Lisse). Het kan ook rechtstreeks worden besteld op (023) 5317544 of via het contactformulier op deze webstek. “Wat kost het boek en waar koop ik het?” verder lezen
Beginnersgeluk en beginnersgekluns
In mijn nog altijd prille bestaan als uitgever wisselen beginnersgeluk en beginnersgekluns elkaar af.
Van geluk was sprake toen ik bij boekhandel Wagner in Sassenheim boeken kwam afleveren. Een al wat oudere man stond op het punt de prachtwinkel uit de lopen omdat het boek waarvoor hij gekomen was nog niet binnen was. Toen ik hem vroeg of het misschien om Niet voor één gat te vangen ging, keek hij me blij verrast aan. Even later rekende hij drie exemplaren af en vertelde hij me dat hij zich nog kon herinneren hoe in zijn tijd bij de firma Bakker de kisten werden vervaardigd waarin de honderden door mijn hoofdpersoon bestelde koekoeksklokken (zie p. 67 van het boek) naar Amerika werden verscheept.
In de categorie gekluns vallen onder meer het niet-vermelden van de verkoopprijs op deze webstek en mijn promotiekaart en een verdwaalde hoofdletter I in plaats van een 1 in het ISBN. Dank aan bloembollenerfgoedbeschermer Marca Bultink voor het signaleren van deze onvolkomenheden.
Omdat ik ook het aanpassen van mijn WordPress-webstek nog niet echt in de vingers heb doe ik het nu maar even zo:
De verkoopprijs van
Niet voor één gat te vangen
is € 17,50
Bericht van een boekenreiziger
Het is al weer lang geleden dat ik er vanuit mijn logeerbed aan de Nieuwe Achtergracht in Amsterdam als tienjarig jongetje getuige van was hoe de pogingen van mijn oom Piet om overnamegeld te vragen voor de vrijwel nieuwe vloerbedekking die hij bij zijn aanstaande verhuizing zou achterlaten op een fiasco uitliepen. ‘Dan laat je het toch lekker liggen,’ hoorde ik de onzichtbare gemenerik zeggen terwijl mijn geliefde oom al direct na de bel voor de eerste ronde in de touwen hing. ‘Handelsgeest hebben de Mulders niet,’ concludeerde ik terwijl ik, door innig mededogen met mijn geliefde oom gekweld, de slaap probeerde te vatten.
De volgende dag redde ik de familie-eer toen ik met mijn door oom Piet en tante Anny met enige rijksdaalders gevulde padvindersportemonnee in mijn eentje over het nabijgelegen Waterlooplein liep en na enig afdingen een oude tropenhelm en een uit 1948 stammende Codex Medicus van een apotheek uit Batavia wist te bemachtigen. Bij mijn terugkeer bleek mijn oom bereid vijf gulden voor het licht gehavende boekwerk neer te tellen. Kinderkassa!
In mijn latere leven slaagde ik er lange tijd niet in dit veelbelovende begin een vervolg te geven, laat staan te overtreffen. Mijn boek Niet voor één gat te vangen, of liever gezegd de inmiddels betaalde rekening van de drukker, heeft nieuwe, onvermoede krachten in me losgemaakt. Met in mijn Ortlieb Messenger Bag Pro een flinke stapel exemplaren heb ik inmiddels verschillende boekhandels bezocht en er na ondertekening van de twee exemplaren van de consignatieovereenkomst een stel achtergelaten. De namen van de welwillenden: H. de Vries, Blokker (Heemstede), Atheneum, Readshop (Hillegom), de Kennemer Boekhandel en de museumwinkel van het onvolprezen bloembollenmuseum De Zwarte Tulp in Lisse.
Ook Henk Tijbosch is niet voor één gat te vangen
Vormgever Henk Tijbosch is een genot om mee te werken. Naast zijn vormgevingswerk schiet hij video’s, die hij met ongeëvenaarde snelheid en inventiviteit monteert. Ook dit promotiefilmpje, waarin ik een fragment uit mijn boek Niet voor één gat te vangen voorlees, is van zijn hand:
https://www.facebook.com/1866322220360385/videos/1866332047026069/
Oude kranten ophalen 2.0
In de jaren ’60 van de vorige eeuw haalde ik als koorknaap en misdienaar van de Petrus en Pauluskerk in Haarlem-Noord bij parochianen en andere sympathisanten oude kranten op. Bij de firma Limburg in de Zakstraat kreeg je er in die tijd nog een dubbeltje per kilo voor. Het dakbeschot van de ruim bemeten loods was door de gebroeders Limburg behangen met uitgescheurde pagina’s met blote vrouwen. Ze vormden naast het patatje piccalilly dat we na het kranten ophalen op woensdagmiddag van dirigent Jan van Wieringen kregen een al even onweerstaanbare extra attractie.
Ik haal nog altijd met veel plezier kranten op. Tegenwoordig doe ik dat van achter mijn bureau. Mijn belangrijkste ophaaladressen zijn digitale krantenarchieven zoals die van het Noord-Hollands Archief en de onovertroffen betaalde Amerikaanse webstek newspapers.com.
Ook bij het schrijven van mijn boek Niet voor één gat te vangen, het verhaal van bloembollenreiziger Ton Trossèl heb ik dankbaar gebruik gemaakt van deze rijk gevulde digitale schatkamers. Een van de zoekresultaten op het trefwoord ‘bloembollenreizigers’ vind je hier: http://nha.courant.nu/issue/IJC/1960-01-23/edition/null/page/9
Honolulu – Hillegom: 1 – 1
De onverwoestbare reputatie van Nederland als bloembollenland is mede te danken aan promotiemateriaal zoals het volgende, uit 1956 stammende promotiefilmpje.
Mij voeren de kleuren terug naar de tijd waarin ik op de achterbank of in de ‘kattenbak’ van onze muisgrijze Volkswagen Kever (kenteken HN-84-94) mijn ogen uitkeek als we in het hoogseizoen door de Bollenstreek reden en ik me door de talrijke bloemenslingers in Honolulu waande, in plaats van in Hillegom.
Jack of all trades, master of none
‘Manusje van alles, meester in niets’, zou mijn eerste ruwe vertaling luiden. Het is een aardige omschrijving van de situatie waarin ik me tot mijn eigen verbazing en onuitsprekelijk genoegen bevind: die van eenmansuitgever. Zo liep ik afgelopen zondag 11 juni als Hoofd Buitendienst en Hoofd Promotie van averechtse uitgeverij Datsenraaps de 10 km-versie van de Letterenloop. Het prachtige parcours voerde ons dit jaar onder meer over het terrein van openluchttheater Caprera, waar het Haarlems Straatorkest de lopers muzikaal moed inblies.
Het was zondag 11 juni al vroeg in de ochtend behoorlijk warm. Het door Henk Tijbosch vormgegeven opschrift op de rugzijde van mijn t-shirt, MIJN BOEK LOOPT BETER, bood me gelukkig alle ruimte, of liever gezegd: dwong mij, om het kalm aan te doen teneinde deze tekst bij de toeschouwers te laten bezinken. Dat lukte over het algemeen goed, al hoorde ik iemand op een gegeven moment zeggen: ‘Mijn broek loopt beter, waar slaat dat nou op?’
Toen ik na ruim een uur sukkeldraven* weer terug was op de ijsbaan aan de Kleverlaan, was ik nog zo fris als een hoentje, wat mogelijk mede toe te schrijven viel aan de ferme slokken lauw getrokken yerba mate orgánica die ik kort voor de start tot me had genomen. Op het binnenterrein prijkte fier het door vriendin-uitzendkracht Marieke met toestemming van de organisatie opgestelde banier van de eerste Datsenraaps-uitgave: Niet voor één gat te vangen. Als ze Greet had geheten was het een Meet & Greet met de schrijver geweest.
Snoepwinkel
Het uiterlijk van de nagelnieuwe Datsenraaps-webstek zal binnenkort veranderen. Wat je nu ziet is het resultaat van de vlekkeloos verlopen Installatron-installatieprocedure van WordPress, de ontwikkel- en beheeromgeving die ik heb gebruikt. Ook hier aan het Zuider Buiten Spaarne groeit en bloeit de afgebeelde Haworthia, maar niet dit exemplaar…
Een van de vele pluspunten van WordPress is de mogelijkheid om je eigen theme te installeren en aan te passen. Het aanbod aan gratis dan wel betaalde themes is zo groot, dat ik me als een kind in een snoepwinkel voel dat met een dubbeltje in de hand besluiteloos zijn ogen over de tandbederfverwekkende lekkernijen laat gaan. Wordt het een stroopsoldaatje, een geel-met-roze schuimblok, een rond een nepgouden ringetje opgerolde dropveter of toch duimdrop? Blijf aan je toestel.
Graag tot snel,
Joost
Eerste publiciteit
Onder de titel ‘De gouden jaren van Ton Trossèl’ heeft Haarlems Dagblad-journalist Sjaak Smakman met jaloersmakende dagbladdiscipline en snelheid een rijk geïllustreerd tweepagina-artikel geschreven over de hoofdpersoon van mijn boek Niet voor één gat te vangen.